LIT-tie Monday: Ako Si Karlie (PART 1)

(I don't know what's making me write certain write-ups impromptu. Well, as long as you have the spirit, nothing's stopping me in giving out literary pieces that would inspire and awaken all.
This one is about Karlie, a guy. A responsible one. A Prostitute. What impels him to do the forbidden deed, and what are the turnabouts from his wrongdoings?
Maybe you would be offended by some of the scenarios from this story. I would like to clear out that this story is merely fictional in nature. Though it seems that comes from first-hand experiences, still please understand that the writer's imagination is just so... vast and colorful. Seems odd, noh?
If ever you feel offended at reading this, please tell me and I would be all-willing to erase this post from the site. Enjoy reading guys!)

AKO SI KARLIE
(PART 1 - Dec. 13, 2010)

"Uhm... ayan na akoooo... ahhh....."

Kapag napipikit ko ang aking mga mata, ay itong mga salitang ito ang bumabalik-balik sa alaala ko. Kasabay nito, ay nakikita ko sa aking imahinasyon ang isang bakla na kumakain sa aking pagkalalaki. Inaangkin niya ako, kahit na ilang sandali, kapalit ng ilang pirasong salapi. Iyan ang kinabubuhay ko. Iyan ang pagkatao ko.

Sabihin na nating ako ang isa sa mga pinakamasamang nilalang ng Diyos sa sulok na ito ng mundo. Ganito naman talaga ang pagkakakilala sa amin, at parang hindi na magbabago iyun. Pero hayaan ninyong magbahagi ako ng bahagi ng buhay ko. Baka siguro maliwanagan kayo sa kinatatayuan ko sa buhay.

Ako si Karlie. Isa akong prosti. At ito ang aking kuwento.

Sabi nga sa akin ni mama, noong nagsabog ang Diyos ng kagwapuhan sa mundo, kung ulan ang naramdaman ng iba, ang sa akin ay baha. Pero hindi ko sinasabing kasing-gwapo na ako ng mga nakikita kong artista sa TV o sa movies. Pwede ninyo akong ihilera dun sa mga "boys-next-door" yung mga gwapo na maaabot ninyo naman kasi nasa kapitbahay mo lang ang hinahanap mo. Pero sa mga naghahangad diyan na sungkitin ako, ay sorry na lang kasi may girlfriend ako.

Isinilang ako at lumaki sa isang middle-class na lipunan. Nakapag-aral ako sa isang mamahalin (na rin na) eskwelahan sa Metro Manila. Subdivision ang tinitirhan namin. Iyan ang kinalakhan kong pamayanan. Binabaha kami, oo, pero hindi ko alam kung anong biyaya ang dinala ng Diyos sa amin, kaya ngayon ay hindi na kami nakakaranas ng abot-leeg na baha.

Kahit na ganito ang estado namin sa buhay, hindi ko masasabing perpekto na ang pamumuhay ko. Lumaki ako sa isang pamilya na wasak. Kinaliwa ng papa ko ang mama ko. May kanya-kanyang buhay ang mga kapatid ko. Kampihan sila, depende sa sitwasyon. Masaklap niyan, parang isa akong "get-lost child" sa pamilya. Ako ang laging pakawala, ako ang laging hindi kasama sa mga lakad ng pamilya. Ako ang laging hindi kasama sa plano. Kung ano ang kinagwapo ko, siya namang lamig ng pagtrato nila sa akin. Kaya nga isa ako sa mga nagsasabing madaya ang tadhana, at hindi lahat ng napapanood sa pelikula tungkol sa mga gwapong lalaki ay totoo.

Siguro, iyun ang naging dahilan kung bakit ako pumasok sa ganitong pamumuhay. Dahil naghahanap ako ng pagmamahal sa pamilya ko, ngunit sa di-malamang dahilan, ako ay hindi minamahal, hindi binibigyan ng kahit konting respeto sa buhay. Hinanap ko ito sa iba, sinikap ramdamin sa piling at init ng ibang katauhang hindi ko kaanu-ano.

Nagsimula lahat ng iyun ng may makilala akong bakla sa isang party na pinuntahan ko. Kung bakit nga ba sa lahat ng pupuntahan ko ng gabing iyun ay sa party pa. Pwede namang nagsimba na lang ako o natulog sa bahay, pero doon ako sa party na iyun napadpad. Debut kasi iyun ng kaklase kong hindi ko naman ka-close.

Nag-iinuman kami ng mga klasmeyt ko sa isang sulok, nang dumating ang klasmeyt kong babae, si Jane. May kasama siyang bading, si Randy.

"Oi, mga klasmeyt! Pakilala ko naman sa inyo si Randy, ang friend ko."

"Hello guys. Pwedeng maki-sit-in?"

Ako na ang nagsalita. "Sure, basta wag kang kakana, ah!"

Nagtawanan silang lahat sa sinabi ko, pero alam nilang totoo ang sinabi ko, palibhasa, mga lalaki kaming nag-iinuman doon. Naupo siya sa tabi ko. Pakiramdam ko naman sa kanya, hindi siya nandadakma, at mabait ang datingan, kaya pinaupo ko siya sa tabi ko. Dahil ako ang nag-approach sa kanya, ako ang una at tanging kinausap niya sa inuman na iyon.

"Hi, ano'ng name mo?"

"Karlie. Karlie Santos. Ikaw?"

"Randy Solomon. Ilang taon ka na?"

"15. 4th year na."

"Ah, classmate mo si Annie?"

"Oo, kaya nga ako nandito, eh. Kasi birthday niya. Iyun."

At kasabay ng pag-ubos ng Generoso at Matador, at pagbanlaw ng kabayo, ay tuluy-tuloy lang kami sa kuwentuhan. Tawanan kami, basta. Naramdaman kong kampante ako sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang gayumang pinainom niya sa akin kaya ganoon ang nararamdaman ko.

Natapos na ang inuman, at baklasan na ng tropa. Alam kong kaya ko pang maglakad ng maayos, kaya ako na lang ang mag-isang umuwi. Hindi naman kalayuan ang debut sa bahay namin, ilang kanto lang. Siyempre, alam kong may mga kasabay ako sa paglalakad sa kalye na iyun, pero parang pakiwari ko ay may sumusunod sa akin. Lumingon ako sa likuran ko, pero dahil sa kalasingan ay parang nanlabo na ang paningin ko, wala akong nakita.

Nagpatuloy ako sa paglakad, hanggang sa wakas ay nakauwi na ako sa bahay. Madilim sa paligid, sira kasi ang ilaw sa poste na malapit sa amin. Alam ko namang walang sumunod sa akin sa pag-uwi ko, kaya kampante akong nagbukas ng pinto ng bahay. Nang ako ay papasok na, may sumunggab sa akin, at hinalikan ako sa labi. Sa gulat ay nagpumiglas ako, nakita ko si Randy.

"Huwag ka nang magpigil, alam kong gusto mo rin..."

Dala na ng kalasingan at ng kalibugan, kaya ako pumayag sa gusto niya. Mula sa simpleng sagutan ng halik, napunta sa init ng mga sandali. Napunta na kami sa kung saan. Oo, isang bakla ang nakauna sa akin, hindi babae, hindi ang girlfriend ko. Isang bakla. Nang matapos na ang event, pinaalis ko siya sa maayos na paraan. Binigyan niya ako ng Php500.00, pasasalamat sa sandaling iyun na ninakaw niya sa akin ang aking dangal. Binigay rin niya ang number niya, baka daw gusto kong magtrabaho sa kanya bilang callboy.

"May future ka sa trabahong iyun, lalo na sa mga panahong ito na wala nang pinaghuhugutan ng pera ang tao. Magiging sikat ka pa. Marami nang pera, pinagkakaguluhan pa. Ayaw mo nun?"

Lumipas ang kinabukasan, hindi ako makausap ng matino ng mga kapatid ko. Dala ito ng trauma ng nangyari kagabi sa amin ni Randy. Hindi ako makapag-move on.

Si ate: "Karlie! Ano ba'ng nangyari sa iyo? Parang ni-rape ka, ah..."

Si kuya: "Sobra naman ata yang kalasingan mo, hindi ka namin makausap ng matino..."

Si dete: "Grabe naman yan."

Hindi ako makapagsalita ng matino. Gusto kong sumigaw, gusto kong mapag-isa... Gusto kong kumawala. Hindi ko nagustuhan ang nangyaring iyun sa buhay ko. Ayoko!

ITUTULOY...