SirBitz Reports: OBEY GOD'S WILL... NO TO RH BILL!!!

March 25. It's a Friday, the second to the last day of school. But instead of coming home early, I asked my mom to permit me to arrive later that day. She asked me why, and I replied, Ha? Eh may rally kasi sa Luneta. Alam ninyo na. She allowed me, and gave an additional 50 Pesos as my budget for that rally.


Actually, that is my second time to attend a rally and be there for a cause. So much excitement made me absent from my last class (1:00-2:30 PM) to come to Quirino Grandstand on time, if not earlier. I came at exactly 3:00 PM. With me arrived some people, which multiplied in numbers as the hours passed. My friends came minutes later, bringing a tarp and a Philippine Flag with them. We savored each moment, and relished the passing seconds through praying the rosary, listening to testimonies, giving out leaflets, rejoicing through songs, and being one with the multitude in celebrating the Eucharist.

All these for one reason: LIFE.

So, once upon a time in Manila, a crowd of some 500,000 people gathered to shout their battle cry: OBEY GODS WILL! NO TO RH BILL!!! Our biased friends in media, though, printed in the news that they only number 40,000. Yes, 40,000 is the number of people that can fill from Quirino Grandstand to Luneta, bypassing the Roxas Boulevard. That is 40,000. Really.

But pictures tell otherwise. The people is numbered more than 40,000. According to Radio Veritas (my most trusted Radio Station as of the moment), before the Mass, the people count is 200,000. But when the Mass started, it blew up miraculously to 500,000. They come from different places and walks of life. From the metro to the province: teachers, doctors, Church members, students, disabled, priests, religious brothers and sisters, lay people and preachers, homosexuals, youth, old, charismatic, workers, artists, media reporters both pro- and anti-, cameramen, politicians, Christians, Muslims, just everyone from the social spectrum who loves life and concerns about the family. They have gathered there to sing, dance, rejoice, listen, pray and be united for God's gift of life and against the Bill that is about to kill it.

Yes, I'm talking about the Interfaith Prayer Rally last March 25, 2011, Solemnity of the Annunciation and Day of the Unborn. Having its theme, Filipinos! Unite Under God for Life!, it is really a huge success thanks to the help and suffice of our Almighty God, and of the many people who made it happen. 

But above it all, a special citation must be given to the voice behind these many voices gathered together. He's no other than the the shepherd of the Archdiocese of Manila, HE Gaudencio Cardinal Rosales. Through his pastoral letter to all the bishops of the Suffragan Dioceses of Manila (March 14, 2011), he called on everyone to meet-up and ask God to guide and enlighten the minds of the people who continue to support the RH Bill. His call was heard, and 500,000+++ Filipinos attended the said rally (including yours truly). 

In his Homily in the Mass concelebrated by all the Bishops present, together with their Eminences Cardinals Ricardo Vidal and Jose Sanchez, he emphasized the real importance and sacredness of life, discipline, marriage and family. He was applauded 38 times for this really striking preaching which goes deep to the heart of the message of the whole message the Church was fighting for all these time. 

It is my pleasure to share this homily with you all. There is no need for citations, for the Homily in its whole is more impelling than only citing some portions of it.

As you read it, think of the real possibilities underlying the RH Bill. I pray that God may touch your heart so that you may really know what you are really fighting for. If you're one with us, congratulations! If you're against us, read, reflect and think.

===

PAHALAGAHAN ANG BUHAY

(Homily delivered by His Eminence Gaudencio B. Cardinal Rosales during the Mass at the Prayer Rally “Filipinos! Unite Under God” at the Quirino Grandstand, Luneta, on March 25,2011, Feast of the Annunciation and Day of the Unborn Child, at 7 p.m.)

Nagsalita ang Panginoong Diyos kay Moises at sa mga sumasampalataya sa kanya nang ganito: “Tatawagin ko ang langit at lupa na sumaksi laban sa inyo. ‘Ihahain ko sa inyo ay buhay o kamatayan, ang pagpapala o ang sumpa. Piliin na ninyo ang buhay, nang sa gayo’y kayo at ang inyong salin-lahi ay mabuhay sa pagibig ng Panginoong inyong Diyos, tumatalima at nananatili sa Kanya.” (Deuteronomio 30:19).

Simulan natin ang pagninilay sa prinsipyo na ang buhay ay ang pinakamahalagang biyaya na kaloob ng Panginoong Diyos sa sinumang tao. Ito ang matinding paniniwala at turo ng Simbahang Katoliko na ang buhay ng tao, kahima’t mahina or nagdurusa ay palaging isang pinakamalaking biyaya ng kabutihan ng Diyos (Familiaris Consortio, n. 30).

Kapag hindi ninyo pinahalagahan ang buhay na iyan sa alinman o saan mang yugto ng buhay ng tao (sanggol, foetus, matanda, malakas o mahina), hinding-hindi igagalang ang buhay ng sinuman --- at diyan kapag wala ng halaga o walang pagpapahalaga, wala ng magtatanggol sa buhay, dadayain ang buhay na yan, aapihin, kikidnapin na, pagsisinungalingan na, pagnanakawan na ang buhay na ‘yan ng tao!

Kanya napaka-ganda ang pagtuturo ng Simbahan --- alagaan, ipagtanggol at itaguyod ang buhay. Huwag hahadlangan ng anuman sandata o anumang artipisyal na paraan ang buhay. Ang paglalapastangan sa buhay na iyan, malakas man o mahina, na ating laging, pinapahalagahan ay labag sa kulturang Pilipino tungkol sa buhay ng tao. (Pastoral Letter, CBCP, 30 January 2011).

Ang kahirapan ng tao o kaya’y ang pagdami ng tao ay likas na merong solusyon at ang kasagutan dito ay aral na rin ng Panginoong Hesukristo. Una, ang yaman ng daigdig or kaya’y ang pinagsikapan ng tao ay sapa’t na at sobra pa upang pagsaluhan ng lahat. “Magmahalan kayo” at magdamayan sa ngalan ng pagibig. Ikalawa, mayroong paraan na inilagay ang Panginoong Diyos sa kalikasan ng katawan ng lalaki at babae, na ito ay marapat alamin o pag-aralan upang matiyak ang mga araw kung kalian maaaring madulot ng panibagong buhay sa pagtatalik ang binhi ng lalaki at babae. Sa bawa’t pagtatalik ang mag-asawa ay maaaring maging katuwang ng Panginoong Diyos sa paglikha ng panibagong buhay. (Humanae Vitae, n. 11).

Banal ang buhay ng magasawa at sapagkat ito ay banal ito ay ginagantihan ng Panginoong Diyos ng tuwa at ligaya ang bawa’t pagsasama ng sinuman magasawa, sapagka’t habang buhay nilang ipag-papatuloy ang masidhing pangangalaga hanggang sa ang mga anak ay akayin sa kabutihang asal, banal ring pamumuhay na mayroong pagdamay at paggalang sa kapwa hanggang sa katandaan.

Mayroon naming natural na paraan sa paghahanda sa mahalagang buhay na iyan. At iyan ang tinatawag na NATURAL FAMILY PLANNING. At ito ay kaloob ng Panginoong Diyos sa kalikasan ng bawat tao, lalaki or babae. Alam ng makapangyarihang Panginoong Diyos na darating ang araw na dapat lalung pag-aralan at may pananagutang balakin ang dakilang paghahanda sa buhay na iyan. Kung kaya’t inilagay ng Panginoong Diyos sa kalikasan ng katawan ng tao—lalaki at babae—ang wasto at tiyak na paraan at panahon ng hinog na binhi (ng buhay) para magsilang ng bagong buhay ng tao, lalang, at sa kawangis at kalarawan ng Diyos. (Henesis 1:27).

Sa pag-aaral ng paraan para tiyakin ang mahalaga at banal na mga sandaling ng nahihinog na binhi ng buhay, malalaman ng sinuman ang mga banal na sandaling iyan—at kailangan naman sa mga tiyak na sandal at araw na iyan ang pagtitimpi, pagpigil sa sarili (pagpigil sa pang-gigigil). Yan ang sakripisyo ng tao. Alalaon baga ay kailangan ang mga sandal ng disiplina. Kapag may disiplina sa kama, tiyak na magkakaroon ng disiplina sa kalsada, maging sa pitaka (karta moneda). Dito mapapahalagahan natin ang “values” na itinuturo ng Simbahan.

Banal po mga kapatid ang Gawain ng mag-asawa, kaya naman ginagantihan ng Butihing Diyos ng ligaya at tuwa ang mag-asawa hindi lamang sa pagtatalik, kung hindi hanggang sa mapalaki sa kabutihang asal, kabaitan at akayin sa kabanalan ang kanilang mga anak. Kasama diyan ng magasawa ang Panginoong Diyos. At ang tapat na magasawa ay hindi pinababayaan ng Panginoon.

Banal ang pag-aasawa; banal ang pagtatalik sapagka’t ito ay kalakip ng pagbibigay ng buhay na galling sa Panginoong Diyos. Hindi ito laru-laruan na ituturo sa mga bata sa paggamit ng goma, lobo o condom, para iwasan daw ang sakit? Bakit mga bata ang tuturuan ng ganitong laro? Hindi po ba ang tamang ituro sa kabataan ay ang magandang halimbawa ng matatanda at ang kahalagahan ng buhay, ang kabanalan ng pagpipigil sa sarili na ang tawag ay disiplina? Ang awag po noong una ay kapag may pagpipigil, mayroong disiplina at paggalang at magkakaroon din ng Karakter ang tao. Ngayon ang gusting ipamulat sa kabataan ay ito: gamitin ang goma, maglaro kayo! Ganyan kabarato ang buhay ng tao ngayon.

Salamat at mayroong Simbahan at salamat at mayroong Pananampalataya na nagpapaalaala pa (kahit mayroong ilang mga mambabatas o matatanda na kakaiba ang isip na hindi na mabuting makapangaral, hindi na kayang magpagturo ng magandang asal at batas na magpapabalik pa sa dahan-dahang nawawala at nanghihinang magandang hiyas na ating kabihasnang Pilipino.

At bakit bata pa ay tinuturuan na ang mga anak ng ilang mga matatanda at mambabatas sa pag-iwas sa responsibilidad at ang pagwawalang bahala sa katuwiran at kalinisan? (Sa pangalan daw ng sanidad at kalusugan). Puro maalawang palusot ang gustong ituro sa kabataan ng ilang mambabatas—kanya ganiyan ang magiging bukas ng Pilipinas—mga mamayan na puro palusot, lahat ng padulas ang alam. May peligrong mawawala ang halag (value) ng kristiyano at tunay na Filipino. Ang dapat ituro sa kabataan ay kalinisan ng budhi, kalinisan ng puso, disiplina at pagpipigil sa sarili at paggalang sa hindi sariling pera.

Anong klaseng panukalang batas itong RH Bill na kung maging batas na, at ang itinuro o ipaliwanag ng Simbahan at mga naglilingkod dito ay ang katwiran ng galing sa Bibliya, Pananampalataya at konsensiya ng Kristiyano tungkol sa Buhay at Kalinisan, sa halip na ang turo ay ang RH law, ay maaaring papag-multahin o ibilanggo ang mga ito? Paparusahan pa ang sumusunod sa konsensiya at Pananampalataya. Hindi ito ang Pilipinas! Hindi na tayo babanggit ng anumang bansa, pero hindi ito ang Pilipinas na minahal at pinag-alayan ng buhay ng mga bayani, sampo ng tatlong Pari --- Padre Mariano Gomez, Padre Jose Burgos, at Padre Jacinto Zamora. Sa El Filibusterismo, ang unang pahina ay inihandog ni Jose Rizal sa tatlong pari na iyan. (At ang gusto pang alalahanin ng ilan ay si DAMASO na ito naman ay hindi Pilipino!)

Ito ang paninindigan ng Simbahan:

1. Ang pagmamalasakit sa katatayuan ng maraming mahihirap, lalo na ang mga nagdurusang kababaihan na nagsusumikap upang gumanda ang buhay at kailangan pang mangibang bayan upang kamtin ito o kailangan pang pumasok sa isang hindi disenteng paghahanap-buhay. Nababagabag ang Simbahan diyan.

2. Ang Simbahang Katoliko ay para sa buhay at dapat ipagsanggalang ang buhay ng tao mula sa sandal na ito ay ipaglihi o mabuo hanggang sa natural ng katapusan nito.

3. Naniniwala ang Simbahan sa mapanagutang (responsible) pagsasaayos ng bilang at panahon ng pagsisilang sa pamamagitan ng Natural Family Planning. Dito kailangan ang pagbuo ng matatag na kalooban (character building) na nagtataglay ng sakripisyo, disiplina at paggalang sa dangal ng asawa. Kung wala kang sakripisyo, hindi ka makakabuo ng karakter.

4. Ang sinumang tao ay tagapangasiwa lamang ng kanyang katawan. Ang pananagutan sa ating katawan ay dapat umalinsunod sa kalooban ng Diyos na nangungusap sa atin sa pamamagitan ng konsensiya (budhi). Kapag hindi pinakinggan at iginalang ang tinig na ‘yan ng Diyos (sa konsensiya), yayanigin at lilindulin, hindi ang bundok at dagat, kung hindi ang budhing ‘yan ng sinumang tao.

5. Aming paninindigan na sa mga pagpili kaugnay ng RH Bill, ang budhi (konsensiya) ay hindi lamang sapat na kabatiran kung hindi higit sa lahat ay ginagabayan ng mga itinuturo ng kanyang pananampalataya.

6. Naniniwala kami sa kalayaan sa relihiyon at sa karapatan ng pagtutol ayon sa budhi (konsensiya) sa mga bagay na labag sa sariling pananampalataya. Ang nakapataw at parusa sa napapaloob sa minumungkahing RH Bill ay dahilan para sa aming pagtutol dito. (Pastoral Letter, CBCP, 30 January 2011).

May panahon pa upang maiwasan ang trahedya moral na idudulot ng RH Bill.

Baguhin ang mga panukalang ‘yan, o ibagsak ang kayang kabuuan ng siyang pugad ng walang paggalang sa buhay, pagkawala ng responsibilidad at disiplina na siyang tunay na kailangan ngayon ng tao at bayan.

Kung ang mga bata ay natuturuan pa ng Simbahan, ang mambabatas ay amin rin pinapaalalahan. Lahat kayo, ngayon at bukas, ay kasama sa aming dalangin.

Pagpalain kayong lahat at ang Bayan ng Poong Maykapal! Mahal tayo ng Diyos at alaga ng Ina ni Hesus!

+G.B.ROSALES

Prayer Rally 

Feast of the Annunciation

25 March 2011

===

To sum everything up, once again the rally of March 25 is really a huge success. We continuously pray that God may guide us as we move forward fighting against RH Bill. The fight isn't over yet, and it will never be until there are money-hungry, corrupt people there in our Government who pursue to pass things which are against our Cristian values of life and procreation just to have some addition to their wealth.

Where will this fight take us? That I'm not sure. But as long as there is still the Church taking the lead among the faithful people to stand against things that reject life and family values, we are still guided and stood firm. And as long as we know and discern what we are doing, I'm sure that we shall succeed in the near end. God reigns over all, and He will never let us down.

SirBitz.032911 ')

Special Thanks:

Copy of Cardinal Rosales' Homily : RCAM Website (http://www.rcam.org/Homilies/2011/card_rosales/homily_pahalagahan_ang_buhay.html)

Pictures taken from  100% KP CORE Page and Tito Robert Sfldop's Facebook Account (http://www.facebook.com/album.php?aid=2117307&id=1315352443)